
HILARIO RODEIRO: Sotiltasun aldia eta hizkera erritmikoa PAUSA biniloan

Pausa Beasaingo Pottoko estudioetan egina da, Fredi Pelaezek grabaketa, bateraketa eta ekoizpenaren ardura hartzen zuela Hilario Rodeirorekin berarekin. Hartzidura prozesu luze baten ondoren sortu zen Pausa, lau musikari eta ohiko lagun diren Juan de Diego tronpetan eta filiskornoan, Eneko Dieguez saxo altuan, Julen Izarra saxo tenor eta sopranoan eta Kike Arza kontrabaxuan kolaboratzen zutela. Tresna armonikorik erabili gabe jarduteko erronkari aurre egin zion bostekoa, espazio hutsak sortuz eta lehentasuna emanez unean unekoari, aldiro.
Emozioan sakontzen duten hamar piezek osatzen dute Pausa, denak Rodeirok sinatuak 2023an zehar eta egunaren aldi desberdinek, une mehek eta ikusten dakienak eragindakoak. Konposaketa hauek free jazz edo experimental jazz deiturikoetan koka litezke, baina popetik jazzera, ganbera-musikara edo folklore tradizionalera doazen iturrietatik hartzeaz gain, birtuosismo instrumentalean baino areago zentratzen dira poesia interpretatiboaren aurkikuntzan.
Pausa para mirar dentro dun lanean, Hilario Rodeirok albokaren soinu tradizionalean inspiratutako erakusketa barnerakoia eskaintzen digu. Denboraren kontzeptua inspirazio-elementu gisa hartzeak Perdoa gozagarria dakarkigu, iraganeko esperientzia bat, garapen eta trantsizio harmonikoz betea, heldu egiten gaituen fotograma. As miñas alboradas polifazetiko eta biziak Galiziako folklorearen elementuak baliatzen ditu taldeko kideen arteko elkarrekintza ahalbidetzeko. Lan honek biltzen duen poesia interpretatzailearen ereduak ditugu Atopeite eta Con Mary-rekin batera. Hutsunea elementu erritmiko gisa Para ti-n eta Galiziako musika tradizionalaren kadentzia melodikoak Escoitar-en jazzarengana egiten dituen trantsizioak espazio ezin hobeak dira inprobisazioa funtsezko elementu integratzaile gisa bihurtzeko. Rodeirok barnerantz begiratzera gonbidatzen gaitu No espello pasarteetan barrena, Pausa para un paseo pola tarde-n dinamikaren eredu erritmiko berrietan sakontzen du, Si me tuveras cariño / Pausa para mirar fóra-n poesia interpretatiboa barreiatzen du berriro.
Barne lasaitasuna, egunen joanari behatzen dionaren isiltasuna, hizkera erritmiko sotil batean hilezkortutako uneak maparik gabeko, koordenadarik gabeko, denborarik gabeko espazio batean esekita daude, barnetik kanpora, isiltasunetik, baretasunetik, Pausa.