800×600
Normal
0
21
false
false
false
ES
X-NONE
X-NONE
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”,”serif”;}
Isilik nagoenean,
isiltasunaren jarrera adoptatzen
edo
adaptatzen dudanean,
nire
abestiak izatera helduko diren
melodiak entzuten
ditut. Gainera, ez dira edonon
sortutako doinuak izaten.
Orduan, halakoetan, doinu horien jatorrira abiatzen naiz bidaian, eta
han aurkitzen
ditudan paisaia miragarriei, aholku
lagungarriei edo emozio
xumeei, sentimendu zintzoei
alegia,
erreferentzia egiten
diete nire letrek.
Pianoa
eduki dut lagun abentura
honetan. Nire
bizitzan bada goizeko hiruretan esnatzen nauen indar ikusezin bat;
nik
iturria deitzen diot
eta
izar artean sentitzen ditut harmonia
horien notak…
Benetan, zoriontsu bilakatu nau sortze prozesu
honek
eta bederatzi abestiotan,
kolore horien testurak
dakarzkit, eskuez laztandu
dezagun indigoa eta
sudurrarekin gaua, eta
bai, “dezagun” diot, prozesu
honetan zehar
nirekin egon baitzara inolaz ere.
Orain… pianoa
jotzera
noa.
Entzun: Ez nau maite
