RORY GALLAGHER Kemena eta leialtasuna

JON GURRUTXAGA idazle eta musikariaren eskutik  liburuaren inguruko solasaldia

Etorriko direnak liburua eskuratuko dute doan.

Orokorrean behar bezala baloratua izan ez den musikaria dugu Rory Gallagher. Hala ere, gutxi dira hemengo zaleak berak beste hunkitu dituztenak.

Euskal Herrian 1986an eskaini zituen Roryk azken kontzertuak, Lekeition eta Hendaian. Baina ni ume-mokoa nintzen oraindik, zortzi urte besterik ez nituen. Institutu garaian erreparatu nion Rory-ren musikari estrainekoz. Anaiak etxetik alde egiten zuenean, armairuan gordetzen zituen binilo mordoxkaren artean eskua sartu eta Cork-ekoaren lehen bakarlana hartzen nuen. Osabak oparitutako musika aparailuan kontu handiz jarri eta orratza martxan hasten zen. Hirugarrena, zazpigarrena eta hamaikagarrena! Huraxe izaten zen ordena. Edozein momentutan ate hotsa entzun nezakeen. Horrexegatik, gehien hunkitzen ninduten kantuak entzun behar nituen, anaiaren biniloak sakratuak baitziren. Rory-ren abestiek oilo-ipurdia jartzen zidaten. Baina are gehiago harritu nintzen bere emanaldi bat bideoan ikusi nuenean. Irlandarraren kemena eta kantuen zintzotasuna izugarriak ziren. Emozioaren emozioz malkoa ateratzen dizuten horietakoa. Garai hartatik Rory zale amorratua naiz. Horren erakusle da, adibidez, Arima Beltzaren estraineko lanean argitaratu genuen “Rory” kantu instrumentala, Cork-ekoari eginiko omenaldi xumea.

Hainbat hilabetez dokumentazioa biltzen eman ostean, liburuko protagonistekin harremanetan jartzea zen hurrengo pausoa. Orduantxe hasi zen benetako abentura. Rory-ren anaia eta managerra izandako Donal Gallagher-ekin kontaktuan jarri eta maletak prestatu nituen London aldera joateko.

 

 

Albisteak