Bam Bam.
Berezkoa duten amorrua bide, King Kong Blues
funtsezko printzipioen aldarria da, primitiboa kasik. Surfa eta punka
erabiltzen dituzte Muddy Watersen “Got
my mojo working” klasiko zaharra birsortzeko, rock-and-roll
klasikoenak “Les Filles” limurkoia
berregiten duen aldi berean. Albumari izena ematen dion “Bam Bam” lisergikoak hiri-giroa dakar, eta “Gato Negro“, berriz, protesta
sozialetik eta politikoki polita ez denetik dabil gaztelaniaz, erreferentzia
argiak eginez euskal-erdal rockari. “La
Machine“k bluesen bidea hartzen du slide guitar eta rockaren
sonoritateari esker, ez ordea kritika sozialik gabe. Rock-and-roll zitala “Raymond” ironikoarentzat, eta Bo Didley
eta Joe Strummerren erdibidean “Rumble
in the Jungle” zingiratsua. Alexek proiektatzen duen ahotsa
taldearen espirituaren tresna integratzaile gisa ageri da. “Trahison Man” alderdi ilunera
hurbiltzen da Feelgood doktorearen hurbileko oroitzapenekin, punk klabean.
Ziztu bizian doa “Frankie” pindartsu
eta zorrotza. Ingeleseean abiztuz
“We are Nothing” apokalipsiara
doa, Shuffle Punk oroit, ZZ Topen bereztasunarekin. Mezu existentzial argia
duen “Attends“en
crescendoak erabateko rock-and-rollez ematen
dio lanari amaiera, punk jarrera ukaezinarekin baina blues musikaren
presentziarekin.
Suhar, garratz, hezikaitz, subertsibo…
Rock-and-rolla posetik edo topikotik haratago izenda lezaketen kalifikatzaileak:
Bam Bam hau deskribatzen eta
aditzera ematen duten hitz konplizeak. King
Kong Blues taldearen lana, bere bandera nagusia, jarrera da. Ez
baitago rock-and-rollik jarrerarik gabe.
