800×600
Normal
0
21
false
false
false
ES
X-NONE
X-NONE
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;}
Normal
0
21
false
false
false
ES
X-NONE
X-NONE
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;}
Kantabriatik iristen da The Long Johns Band taldearen bigarren
lana. Blues rock hirukote sendo
hau Dari Kingek (ahotsa eta gitarra), Oscar García del Pomarrek eta Andoni Elgorriagak (bateria eta ahotsak)
osatuta dago.
J.J. Caleri keinu txiki bat egiten dio diskoari sarrera egiten dion
“Brotes verdes” gai bizi-biziak eta “Cayetana” gaiak, zeina
Manuel Velascoren aho-soinuarekin aberastuta dagoen shufflearen modura, jazzak
eta instrumentuek berezkoago duten esparruetara iristeko “El hábito no
hace al monje” gaiaren bidez. Omenaldia egiten diote Junior Wellsi
“Adonis” gaiaren bidez, “Snatchit back and Holdit” klasikoaren
moldaera, gaztelaniaz, “Black Spain” eta “De lo malo a lo
peor” gaiei ekin baino lehen. Atzera berriz bluesera “Desencuentro
marital” gaiarekin, Velasco berriz ere aho-soinulari eta Chema Palenzuela
teklatuetan. Ondoren dator “I gothe blues” gaia, zeinetan oinarri
erritmikoak berriro asmatzen duen blues musikaren klasiko hori reggae
ukituekin. “Perra es la noche” eta “Bloody Mary” gaietan
nabarmendu egiten da blues rocka, baita lan honetan zehar istorioak oso letra bereziekin azaltzeko modu
bitxia ere, guztiek bandari halako benetakotasuna ematen diotelarik.
Coltraineren “Equinox” gaiak –berriro ere murgiltzen dira jazzaren
esparruan Palenzuelaren pianoak eta Velascoren aho-soinuak lagundurik– eta
“Cuota de leche” gaiak –segur asko diskoko gairik rockeroena– ematen
diote amaiera diskoari, bandak berezko duen literatura-arrastoa sakon
marraztuta utzirik.
Normal
0
21
false
false
false
ES
X-NONE
X-NONE
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;}